به انتظار دوستانی نشسته ام که تمام مسیر مرا یاری کنند و از مصاحبت ایشان مسرور و شادمان شوم...جان لایتناهی مرا راهنما باش تا به دیدار دوستان بی همتایم بشتابم...
تو کز محنت دیگران بی غمی .... نشاید که نادار، بلکه غرق ثروتی چو عضوی به درد آورد روزگار...فقیر و ندار است از قرار ............................................... تن آدمی شریف است به جان آدمیت... نه، ، ، @همین لباس زیباست نشان آدمیت@ .............................................. در روزگاری که همی عشق پولی و مصداق حکیمانه، پرنده با پرنده ، باز با باز ، حاکمی مطلق است. مردمی ریش ریش و درویش در پس آنهمه فیش فیش و ایش ایش گمند و کس راه نمیداند. علی الحال دست در دست کلامی بی دست نهادیم و به دنبال نصایح پدری فرنگی به راه افتاده ایم. تا چه شود، هرچه شود از هیچ نشدن برتر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر